Bye Bye Nepal

Vandaag is de laatse dag van mijn reis. Gisteren heb ik nog met Roel de Hatiban beklommen maar het hotel was helaas gesloten. We mochten we even op het terras zodat we van het uitzicht konden genieten.Na het afscheid van Roel, die begint aan zijn 4-maanden trip, zijn mijn houten slippers gearriveerd. Er zal nog wel wat aan gedaan moeten worden maar ik ben nog steeds enthousiast over het concept. Na mijn laatste avondmaal gaan Sukha, Sangita, Sushmita, Susan en ik naar de "witchery/priest/doctor" Een aantal weken geleden vroeg Sukha me of ik geloofde in "witchery priests". Niet echt, maar omdat ik alles een keer wil ervaren zou ik een volgende keer wel megaan. Sukha zelf heeft gezondheidsklachten en Sushmita's lichaam wordt af en toe door een god bezocht waarbij ze hevig trilt en met een andere stem praat. Men doet daar hier redelijk normaal over, geloven er wel in, en maken zich zorgen om het feit dat het meisje wel veel afvalt. Ik mee dus.Bij binnekomst zit de priester(es) van een jaar of 35 op een licht verhoogde rode troon in een rood gewaad volledig in trance nog een mantra op te zeggen voor de vorige "patient". Toen Sukha rijst en 10 roepies offerde werd in in een vreemd ritueel behandeld en toen gebeurde het. Na een minuut of 10 begon Sushmita, die naast Sukha zat, hevig te trillen. Eerst met haar handen en daarna met heel haar lichaam. Haar stem vervormde en (naar mij later werd verteld) sprak zij over alle problemen en zorgen van het gezin. de priest bleef een half uur lang met Sushmita/de"god" praten totdat het trillen voorbij was. Sushmita kon zich helemaal niets meer herinneren na afloop en was ook niet moe. Ze kon niet wachten op de cadeautjes die ik bellofd had. ik was ook nog aan de beurt maar zat met mijn gedachten nog bij de gebeurtenissen van daarnet. Kon er niet bij en wist/weet niet wat ik ermee moet. Ben zwaar atheist en redelijk nuchter maar heb zoiets nog nooit meegemaakt. Mij werd gevraagd of ik pijn in mijn nek had. nee, wel in mijn rug zei ik en dat werd ook goed gerekend want na hetzelfde ritueel als bij Sukha werd me verteld dat ik een bepaalde god in Kathmandu moest gaan aanbidden. Omdat ik vertrok mocht Sangita dit ook uit mijn naam doen als de te offeren rijst maar wel eerst tegen mijn voorhoofd werd gehouden. S,avonds heb ik mijn cadeaus uitgedeeld en ben verbijsterd voldaan in slaap gevallen. Vanmorgen ontbijt bij Sukha thuis waarbij me een overvloed aan cadeaus voor mezelf, Sandra (een sari die ze aan zal moeten trekken voor in ieder geval een foto) Jisse en Tamar.Daar waar het ontvangst al een warm bad was verbrand ik me minimaal aan dit afscheids-bad. Wat een gemeende gevoelens van deze waardige en trotse mensen.Getooid met tika en mantra-ketting neem ik o.a. 1 kg rijst en 1 kg. "beaten rice" met me mee naast de vele fotolijstjes van papier, tekeningen en armbandjes. Over een uur gaan we naar het vliegveld waar het afscheid me zwaar zal vallen ondanks de vreugde om weer terug te keren naar ons landje en bovenal Sandra en Jisse. Deze reis heeft me meer gegeven dan ik ooit had durven dromen.