Walking on sunshine......maar in de regen.

De afgelopen dagen ben ik op een 3-daagse "trekking" tocht in de Kathmandu Valley geweest. Ik zou eerst alleen met een gids gaan maar op het laatste moment bleken er 2 Oekraiense dames zich te hebben aangesloten, althans voor de eerste 2 dagen.Op dag 3 loop ik naar huis en zij verder voor nog eens 4 dagen lopen. Al mijn gedachten over Sjarapova-achtige langbenige reisgenotes kon ik direct overboord zetten want Katja en Natasja konden zo zijn weggelopen uit het tainingskamp van de Oekraiense kogelstoot bond, de mannen afdeling dan,sectie veel doping overal haar. Na 2 foto's ging mijn camera spontaan stuk (echt waar)en na 700 meter lopen (van de 14 km. voor de dag en 1100 hoogtemeters) gaf Katja er al de brui aan. Ze moest een sigaret, een slok wodka en vroeg hoe ver het nog was. Dit kon leuk worden. Gelukkij waren we met 2 gidsen door ons afwijkende programma en besloten we al snel om ons op te splitsen. Een mooie groene omgeving met watervallen en kleine dorpjes bracht ons naar Chisapani op zo,n 2100 meter aan de top van een Nationaal park. Mooi uitzicht op de vallei maar helaas veel bewolking. We overnachten in een lodge met een groep gezellige Engelse jongeren. Lodge is erg erg simpel en door eht weer blijft alles nat en klam. Wassen schiet er bij in.Ik maak kennis met de 40 jarige Ier, Peter en z,n 19 jarige dochter Laura die 2e jaars studente medicijnen is.Zij blijken precies mijn route te lopen en na een gezellige avond besluiten we de volgende dag gezamenlijk de 25 km. naar Nagarkot te lopen.Gelukkig geen regen maar wel erg bewolkt dus het zicht is niet je van het. Baal ik iets minder van mijn camera. In Nagarkot is het hotel iets beter dan de lodge van gisteren en kan ik eindelijk weer eens douchen. Laura doet 1 maand vrijwilligerswerk in een weeshuis in Kathmandu en Peter komt haar de laatste week vergezellen en ophalen. Erg gezellige en zeer fatsoenlijke lui. Dag 3 besluiten Peter en LAura lekker uit te slapen en de laatste etappe pas in de middag te doen. ik wil echter in de middag naar een westerse arts in KAthmandu om eindelijk eend vergoed met mijn diaree af te rekenen en dus gaan wij in de morgen al weg. Leuk afscheid en dan op pad. Deze ochtend verloopt wel voor 90% in de regen en we besluiten, ondanks de regenkleding, dan ook af en toe te schuilen(zie foto)In Changakerrayan bezoeken we nog de Hindu tempel die op de Unesco werelderfgoedlijst staat en dan met de public bus het laatste stuk naar Kathmandu.Gelukkig is het daar droog en brengt Jagat me naar een prive-kliniek. Erg sjiek en schoon allemaal met alleen rijke Indische en westerse klanten en ik als vieze zwerver. Ik word, goed snel en grondig geholpen wat een erg groot contrast is met de zelfde situatie zo,n 6 aweken geleden in Lhasa. Zelfde klachten zelfde onderzoeken maar iets andere omstandigheden. Hier vind men wel een vervelend bacterie in mijn "stool sample" welke ik deze keer zonder hulp van een gids op een keurig toilet heb kunnen produceren. Heb dus duidelijk iets verkeerds gegeten of gedronken en volgens de doket al lang geleden, maar 76 dollar armer sta ik met een antibiotica-kuur na 2 uur weer buiten.Voel me nu al een stuk beter. Jagat kan me helaas niet naarhuis brengen dus zoek ik de public bus naar Bungamati.Helaas, en dus gooien we er maar een taxi tegen aan. Om 18.30 uur ben ik weer thuis waar de hele familie, op de kaart, precies wil weten waar ikd e afgelopen 3 dagen heb uitgehangen. Moe maar voldaan ga ik om 20.30 na het eten naar bed. Ga volgende week zeker nog iets doen. Raften of rotsklimmen of naar het tropische Chitwan park. We zien wel