Via Everest naar het einde van de fietsexpeditie

Eindelijk weer toegang tot het internet.Vandaag 2000 meter gedaald van iets voorbijde Langlu la pas tot in Zhangmu (Xangmu)Een bijzondere rit van 35 km. omdat je weer langzaam in de bewoonde wereld komt. Het wordt groener(zie foto)je hoort de vogeld en er zit weer zuurstof en regen in de lucht. De afgelopen week/weken fantastische dingen mee gemaakt. Het fietsen is onwijs zwaar maar is me goed af gegaan.Heb (als enige) alles fietsend afgelegd en dat viel niet altijd mee.De rit naar het basecamp van Everest (5200 meter) was bijzonder zwaar maar daar aangekomen zeker de moeite waard.We mochten kamperen in de tuin van het Rongbuk klooster met uitzicht op de Mount Everest(zie foto) het hoogste klooster ter wereld. 2 ijskoude nachten meegemaakt maar ook een speciale bijzondere "mis" waar wij als enige toeristen voor waren uitgenodigd. Bijna 2 uur naar een aantal monniken zitten kijken die opeen bijzonderrelaxte maar intense manier hun Boedhisme beleven. Tussendoor etend en thee drinkend en vragend waar we vandaan komen en of we geinteresseerd zijnin het Boedhisme.Als (offer) geschenkhadden we Fanta en koekjes meegenomen wat dankbaar werd aanvaard.Een mooie en spirituele ervaring. Onze groep wordt steeds leuker en hechter en we hebben al veel meegemaakt. Paar dagen terugis de eettent met kok en al, delucht in gevlogen tijdens een nachtelijke windstorm. Geen paniek, stokken buigen we morgen wel terug,kok slaapt verder onder het tentdoek met onze fietsen (want die blijft hij bewaken) die we gewoon plat leggen.Het bijzondere van het kamperen en het per fiets doorkruisen van Tibet is dat we elke avond en morgen Tibetanen(meestal nomaden) aantrekken op onze Camp-place. Kinderen die nog nooit een fototoestel gezien hebben (en dus bang wegrennen alsje hen wilt fotograferen, of volwassenendie echt niets hebben.We geven meestal voedsel ipv geld (omdat ze daar niets mee kunnen hier)Hoogtepunt op dat vlakwas voor mij 2 dagen geleden.Bij aankomst in ons kampwaren er al zo,n 8kinderen varierend in leeftijd van 1 tot 7 aan het rondscharrelen oten hun moeder?metbabyopderug en een posje van een week of 3 langskwam. Na de gebruikelijke spelletjes en goocheltrucs van Ronald schoot mijte binnen datik nog een blikje melk had.Ik deed wat op een schoteltje voor het poesje waarna moeders druk begon te praten.Domme ik begreepna een paar minuten datzeliever had dat haar babydie dag iets binnen kreeg dan de poes.Mijn melk en dus moest ik de baby drinken geven. Alle andere kinderen begonnen spontaan te lachen en waren blijen dankbaar omdat hun broertje/zusje melk te drinken kraag van een fietser uit Nederland.Hou het dan maar eens droog.Niet dus. En zo gaan we langzaam naarhet einde van de fietstocht en ga iklangzaam denken aan deel 2 van mijn trip. Het werken in Nepal voor de Bungamati foundation.Heb er erg veel zin in.Vanavond nemen we afscheid van Gao onze kok en Nono onze chauffeur.Beide waren echt fantastisch.Deeerste kan van niets een perfect wielerontbijt toveren en de 2e heeft ons veilig van Basecamp naar Tigri gebracht door het meest desolate landschapdatik ooitheb gezien in een autorit waarbij ik nog nooit zo bang ben geweest.Minder dan 50 cm. van een tientallen meters diepe afgrond.Ruim 800 km. op de fietsteller met nog ruim 100 te gaan richting Kathmandu. Nepal here I come.