Ode aan de Nepalese vrouw

Ook in Bungamati wordt gebouwd en zo ligt er sinds enkele dagen een berg met zand en een berg met stenen op ons dorpsplein voor een betonnen vloer in een huis 100 meter verderop. Was al benieuwd hoe eea van A naar B zou worden getransporteerd want kruiwagens had ik hier nog niet gesignaleerd. En toen zag ik het. Vanaf 5 uur gisteren morgen word afzonderlijk het zand en de stenen door vrouwen van alle leeftijden in grote rieten manden naar het huis gebracht. De manden (zie foto) "rusten" op hun rug en worden door een band om hun voorhoofd met name door rug-en nekspieren getild. 2 mannen scheppen het zand en stenen in de manden en de vrouwen lopen de hele dag heen en weer. Na een half uur zag ik een lege mand staan en......je moet alles een keer gedaan hebben in je leven, toch. Hilariteit alom en (achteraf) zeer terecht want nadat mijn mandje was volgeschept voelde ik toch zo'n kilootje of 40 a 50 op mijn rug en begon ik te lopen. Onder groot enthousiasme van iedereen bij het huis aangekomen merkte ik dat ik naar de 2e etage moest via een 2-tal nauwe,steile en instabiele trappen.En toen hield ik em niet meer.En daar ging Gekke Gerritje met z'n mandje onderuit tussen trap 1 en 2 ook nog eens het meisje van een jaar of 15 die achter mij liep, meesleurend. Meisje niets aan de hand, ik alleen geschaafd ego. Ik zal tot in de eeuwigheid blijven volhouden dat ik niet onder het gewicht ben bezweken maar dat ik de balans, die je hier ook voor nodig hebt, verloor maar feit blijft dat het onvoorstelbaar is dat deze, soms iele vrouwen, dit volhouden.En de hele dag lang, aan 1 stuk. Petje diep en diep af.Vrouwen doen hier, letterlijk, al het zware werk,ook in de bouw!!!!! Daarnaast is de positie van de Nepalese vrouw sowieso al 1 van 1 en al dienst-baarheid richting mannen en de gehele gemeenschap. Zij eten gescheiden en mannen hoeven niets maar dan ook niets in het huishouden of aan het eten te doen. Huwelijken worden gearrangeerd (door mannen meestal) dus je moet ook nog eens het geluk hebben dat je in een warme (schoon)familie terecht komt, zoals die van mij, anders ben je echt de klos hier als vrouw. De vrouwen die ik hier heb ontmoet zijn gelukkig allemaal erg gelukkig en blij en hebben zichtbaar totaal geen probleem met hun "rol" in de Nepalese cultuur en samenleving. Toen we hier gisteren, nav mijn stenenavontuur, met onze broers over spraken, gaven zij aan dat het er niet in alle families zo harmonieus aan toe gaat en dat voor sommige vrouwen, voor wie een huwelijk wordt gearrangeerd en niet zo warm worden opgenomen in hun schoonfamilie en alleen maar hard moeten werken er maar 1 uitweg is. De trieste andere kant van de mooie sociale Nepalese familie-medaille.